Rozdział 13

Chodzę między samochodami i upewniam się, że wszystko jest przygotowane. Chłopcy sprawdzili każde auto. Są dobre. Nic się nie stanie. Teraz mam po prostu świra na punkcie hamulców. Przed każdym wyjazdem auto musi być sprawdzone. Może to paranoja, ale trudno. Nie zmienię tego. Dzisiaj sobota. Courtney jeszcze spała, więc nie zdążyłem złożyć jej życzeń, ale zaraz to zrobię. Pewnie je śniadanie.

Moje słoneczko. Jedziemy na lotnisko, a potem polecimy do Anglii. Muszę jej coś pokazać. Wiem, że to daleko i w zasadzie zmiana strefy czasowej może być małym problem. Jakoś sobie poradzimy.

Gdy tylko Courtney staje w drzwiach, każdy z chłopaków wyciąga bukiet róż zza pleców. W tym ja.

Uśmiecha się uroczo i bierze kwiaty każdego całując w policzek i cicho dziękując. Staje przy mnie i patrzy mi w oczy.

- Kocham cię - całuję ją w usta i podaję bukiet.

Oddaje pocałunek uśmiechając się szerzej.

- Dziękuję...

Obejmuję ją w talii. Gabriell podbiega do nas i zabiera róże, a ja prowadzę dziewczynę do lamborghini.

- Dokąd jedziemy? - pyta niepewnie.

- Na lotnisko - odpalam samochód i ruszam za Harrym.

- Dokąd lecimy? - dopytuje.

- Do Anglii, zapnij pas - przypominam jej.

Robi to i zaczyna myśleć. Chyba nie rozumie.

Nic więcej jej nie powiem. Chociażby siłą to wyciągała. Przeczesuję palcami włosy i przyśpieszam. Dojeżdżamy na lotnisku w godzinę. Tam czeka już na nas samolot. Harry bierze nasze rzeczy i idzie za nami, coś marudząc. Zrzucę go kiedyś ze schodów. Stary kawaler i tak to jest. Udziela mu się zachowanie z seriali.

Czeka nas kilka godzin lotu, a moja dziewczyna wydaje się być w dobrym humorze.

Tam również mam niespodziankę. Obsługa wita nas szampanem i tortem z palącymi się świeczkami.

- Louis, nie trzeba było... - mówi po zdmuchaniu świeczek.

Obejmuję ją od tyłu i całuję w szyję. Ma na sobie jeansy, które opinają jej cudowne nogi i bluzkę oraz kamizelkę. Nie muszę mówić jak wygląda. To oczywiste.

- Krój tort - mówię.

- Okay.. - bierze ode mnie nóż i zaczyna dzielić wypiek.

Każdy dostaje kawałek i zajmujemy miejsca. Dozuję jej tego szampana. Wbrew temu co mówiła jeszcze kilka dni temu wydaje się być szczęśliwa. Mam nadzieję, że tak jest. Nie zamierzam się z nią kłócić. Nie chcę, żeby się bała.

Śmieje się z tego co opowiada jej Liam. Wszyscy ją dzisiaj zabawiają. Patrzę przez okno i zastanawiam się, jak to wszystko sformułować. Jeszcze raz po kolei układam mój plan w głowie. Musi być idealnie.

Patrzę na fotel na którym siedzi Harry i uśmiecham się. Pamiętam jak tutaj dochodziła.

Dobra. To chyba nie jest do końca dobry pomysł biorąc pod uwagę, że nie kochałem się z nią ponad miesiąc.

Pani obrażalska oddelegowała mnie na tydzień do innej sypialni, a potem wracała tak, że nie miałem kiedy jej dotknąć. Spokój tam na dole. Staram się skoncentrować na organizacji. To jest teraz priorytet. Na resztę lotu Courtney zasypia. Ja też trochę odpoczywam. Na lotnisku czeka auto, którym pojedziemy do Doncaster. Niosę ją delikatnie żeby się nie przebudziła. Niech śpi. Przynajmniej nie będzie zadawać pytań.

Wsiadamy do mercedesa. Harry rusza. Courti leży z głową na moich kolanach. Przed nami jeszcze półtorej godziny drogi

Patrzę na brunetkę delikatnie głaszcząc jej włosy. Mój skarb. Muszę jej udowodnić, że nie zamierzam pozwolić jej odejść. Nigdy. Dzisiaj jest odpowiedni moment i dzień. Nie będę już zwlekał. Liczę na to, że ona nie odrzuci mojej propozycji. To zniszczyłoby moje serce jeszcze bardziej. Zostaje nam dosłownie parę kilometrów do celu kiedy dziewczyna się budzi. Dotykam jej policzka ręką. Jest taka zaspana.

- Witaj, śpiochu. Prawie jesteśmy na miejscu – mówię.

- Czyli gdzie? - przeciera oczy.

- W moim rodzinnym domu. To znaczy teraz wygląda inaczej, jest nowy, ale to to samo miejsce.

- Och.. - wygląda na zaskoczona. - Fajnie.

Całuję ją w czoło. Dojeżdżamy pod nie duży dom, który odnowiłem. Miałem pięć lat, gdy się stąd wyprowadziliśmy.

Pomagam dziewczynie wysiąść i idziemy do środka. Mama była tu wcześniej i troszkę mi pomogła.

- Ślicznie tu jest - mówi gdy ma już czas się rozejrzeć.

- Wolę nasz dom - stwierdzam, prowadząc ją do salonu.

- Ten jest bardziej przytulny, rodzinny...

- Jeśli będziesz chciała to taki wybuduję nam w Miami.

- Więc? Dlaczego tu przyjechaliśmy?

- Bo chciałem ci pokazać miejsce, w którym się wychowałem. Poza tym nigdy nie byłaś w Anglii. Czemu mielibyśmy nie przylecieć?

- No tak - odpowiada podobnym tonem do mojego. Chodzi po pokojach i ogląda każdy z nich.

Wchodzę do kuchni. No i znowu szybkie obroty. Włączam piekarnik z gotową zapiekanką. Otwieram wino. Nie wiem jakim cudem, ale dużo pamiętam z okresu kiedy to mieszkaliśmy. Wszystkie te wspomnienia są dobre. Naprawdę. Mama piekła w tej kuchni ciastka. Babcia nas odwiedzała. Miałem dużo kolegów z którymi całe dnie potrafiłem się bawić poza domem.

Uśmiecham się lekko. Lubiłem te czasy. Potem gdy przeprowadziliśmy się do Miami tata już nie miał czasu. Zaczął uczyć mnie dyscypliny.

Ale nigdy nie zabrakło mi rodzinnego ciepła czy zrozumienia. Opieram się o blat. Czekam, aż danie się podgrzeje. Moja mam to anioł. Będę musiał kupić jej ogromny kosz kwiatów Wszystko niosę na stół w salonie. Pali się światło, oświetlają błękitne ściany pomieszczenia

Podoba mi się i jej też powinno.

- Courtney, chodź tutaj.

Pojawia się w drzwiach z uśmiechem na ustach.

Kiwam głową na stół. Siada, a ja naprzeciw.

- Ładnie wygląda - mówi cicho.

- Spokojnie, nie ja gotowałem - uprzedzam.

- Więc jestem spokojna.

Wredna kobieta. Nie docenia mojego talentu kulinarnego.

- Smacznego - mówi z uśmiechem.

Patrzę jak zaczyna jeść. Ja się nie denerwuje. Wziąłem te jebane tabletki na uspokojenie. Biorę kurwa codziennie.

Chyba w końcu zauważa, że nie jem i też przestaje.

Wypijam wino z kieliszka. To jak się robi na tych dennych filmach? Ja będę romantyczniejszy. Jeśli jest takie słowo w ogóle. Bardziej romantyczny? Nieważne. Podnoszę się i wyciągam z marynarki granatowe pudełko.

- Louis? - dziewczyna pyta niepewnie.

Klękam przed nią z pierścionkiem.

- Nie będę już dłużej zwlekał. Wiesz o mnie, znasz, kochasz. Ja ciebie też kocham i nie pozwolę odejść. Chcę cię uszczęśliwiać do końca życia. Uwielbiam twój uśmiech, bo nikt takiego nie ma. Uwielbiam twoje oczy, bo są wpatrzone we mnie. Uwielbiam twój śmiech, bo to wyjątkowy dźwięk. Uwielbiam twój dotyk, bo on koi nerwy. Uwielbiam twoje nastawienie do życia, bo wtedy się uśmiecham. Proszę, daj mi ten zaszczyt i zgódź się zostać moją żoną, kochanie. 

- O Boże... - zakrywa usta dłońmi.

Typowa reakcja kobiety. Łzy i szok. A ja się tu denerwuję i czekam na odpowiedź. Posyłam jej lekki uśmiech.

- Tak bardzo cię kocham - klęka obok mnie i mocno się przytula.

Obejmuję ją ręką i całuję w czoło.

- Ja ciebie też bardzo kocham.

- Jest piękny - bierze w rękę pudełko z pierścionkiem.

Pierścionek jest złoty z diamentami i jednym dużym. Ona jest piękna, nie ozdoba.

- Dziękuję - szepcze gdy zakładam go na jej drobną dłoń.

- Za co mi dziękujesz? - pytam rozbawiony i szczęśliwy.

- Za wszystko. Za to wszystko - ponownie mnie przytula.

Podnoszę się razem z nią na rękach. Obracam nas, całując dziewczynę.

Oddaje pocałunek z sekundy na sekundę tylko przyciągając mnie bliżej.

- Budząc się obok ciebie, jestem naładowaną bronią, Nie mogę dłużej tego powstrzymać. Jestem cały twój, nie mam kontroli.

- Tylko mój.

- Tylko twój.

- Kocham cię - mówi setny raz już.

Siadam z nią na kanapie. Opiera się o moje ramię i zaczynamy rozmawiać. Co raz całuję ją we włosy lub w dłoń, opowiadając o dzieciństwie. Czuję jak bardzo jest szczęśliwa. Już dawno nie było tak między nami.

Zadbam o nią. Będzie miała wszystko co potrzebuje.

- Brakowało mi tego... - mruczy wtulona we mnie.

- Uwierz, mi też.

Śmieje się cicho w moje ramię.

- Wiesz co? Pokażę ci moją sypialnię. I coś myślę, ze trochę w niej spędzimy.

-W sypialni pięciolatka?

- Kochanie, mówiłem ci, że ten dom jest wyremontowany.

- Potrzebuje prysznicu.

- Na górze pierwsze drzwi na lewo.

- Może po prostu mi pokażesz? - proponuje przygryzając wargę.

Podnoszę się z nią i niosę na piętro. Szybko odnajduję łazienkę. Gdy stawiam ją na podłodze już nie mam na sobie koszuli.

Łapię jej biodra i gwałtownie przyciągam do siebie. Zaczynam żarliwie całować Courtney, coraz bardziej spragniony. Moje palce rozpinają guzik jej jeansów. Cudownie jest mieć ją znów taj blisko i tylko dla siebie.

Nie wypuszczę jej z łóżka przez ten weekend. Naprawdę.

Przysięgam, że będziemy się kochać i kochać. Nic innego. Zsuwam z niej spodnie. Kiedy ona wychodzi z jeansów, ja ściągam z niej kamizelkę i bluzkę.

Później ona pozbywa się całej reszty z mojego ciała. Całując się wchodzimy pod ciepły strumień wody. Przypieram ją do ściany.

Piszczy i wskakuje na moje biodra śmiejąc się.

- Teraz będę się pierwszy raz kochał z moją narzeczoną.

- Oby nie było tych razów zbyt wiele.

- W sensie?

- Nie chcę być długo twoją narzeczoną. I tak kazałeś mi czekać za dużo.

- Dwa lata to nie tak dużo - zagłębiam się w niej.

- To długo - mówi mniej zdecydowanie.

- Na związek. Jeszcze dwa narzeczeństwa - żartuję.

- Louis...

- Co?

- Mówisz poważnie?

- Zawsze mówię poważnie. No. Góra trzy lata.

-Więc się naciesz. Bo to twój ostatni sex przed ślubem. – mówi, ale już przez jęki.

Oczywiście. Pewnie. Uwielbiam się z nią droczyć.

- Tak, mocniej! - chyba też jej brakowało naszej bliskości bo jest jeszcze głośniejsza niż zwykle.

Wychodzę z niej i znów nabijam na siebie. Wciąż taka ciasna. Tak idealnie ciasna i wilgotna. Pasuje do mnie. Tylko moja. Dochodzi równo ze mną. Wspaniałe uczucie. Najlepsze pod słońcem Zabieram ją do sypialni. Nie jest w stanie nawet zarejestrować jak ona wygląda.

Cały czas tylko powtarza jak bardzo mnie kocha i zachwyca się pierścionkiem.